حفاظت

مشاورای روانشناس معتقدن آدمای سالم اونایی اند که میتونن دوستان زیادی داشته باشن ...و  با هر دوستی از یک جنبه ی خاص ارتباط برقرار کنن...مثلا یکی برای مشورت ،یکی برای راز هاشون،یکی برای تفریح،و اینطوری آدم ها یه دایره ی بزرگ دوستی خواهند داشت و تنها نخواهند بود...اینطوری اونها افراد اجتماعی ای به حساب میان..بااین شکل از تصور من اصلا آدم تنهایی به حساب نمیام..

اما...

اما این روزها به شدت احساس تنهایی میکنم...خسته ام ازابن که مجبورم مدام به آدما هویت و رو بشناسونم و اونا رو با خودم آشنا کنم ...دلم یه آشنای قدیمی میخواد ...یکی که مجبور نباشم براش توضیح بدم الن عصبی ام ،الان ناراحتم،الان خوشحالم،الان متعجبم...

به نظرم همه ی آدما از یه جایی به بعد دیگه خیلی تمایلی به پیداکردن دوستای جدید ندارن دلشون میخواد همون قبلیا رو حفظ کنن...این حس هم فکر میکمنم مثل خیلی از احساسات دیگه خیلی زود به من دست داده..

حرف های ممنوعه...